Είναι ένα από τα μουσεία (αυτό και το Λούβρο) που από πάντα ήθελα να επισκεφτώ.
Ήθελα να έρθω και να δω από κοντά όλα αυτά που τόσο καιρό μόνο άκουγα και διάβαζα.
Η αλήθεια είναι πως είναι όλα πολύ πιο εντυπωσιακά από κοντά, και το μουσείο σίγουρα είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι μπορεί να το είχες φανταστεί.
Το μουσείο ουσιαστικά είναι γεμάτο από τον Αιγυπτιακό και Ελληνικό πολιτισμός.
Μαζί καλύπτουν τα 2/3 του μουσείου.
Πάντα θαύμαζα τον Αιγυπτιακό πολιτισμό.
Και τα έργα που υπάρχουν στο μουσείο είναι απλά καταπληκτικά.
Σε κάνει να θες να μάθεις κι άλλα, να διαβάσεις, να ταξιδέψεις.
Αλλά σου δίνει ακριβώς αυτά τα συναισθήματα που φοβόσουν.
Θαυμασμός και Περηφάνια αλλά και Πικρία και στεναχώρια.
Πως είναι δυνατόν να είσαι τόσο μακριά και η κληρονομιά σου να είναι εδώ;;;
Τόσο μακριά από το σπίτι;;;
Κι άντε καταλαβαίνω πως πριν αρκετά χρόνια δεν είχαμε τις υποδομές για να τα συντηρήσουμε και να τα εκθέσουμε αξιοπρεπώς.
Αλλά τώρα αυτό δεν ισχύει..
Υπάρχει και μία καταπληκτική πινακίδα στην αίθουσα με τα μάρμαρα του Παρθενώνα που λέει πως τα μάρμαρα βρίσκονται εδώ σε συνεννόηση πάντα, και πως είναι καλύτερα που βρίσκονται εδώ, γιατί εδώ έχει την δυνατότητα να τα δει περισσότερος κόσμος..
Άρα, μήπως να πάρουμε κι εμείς το Big Ben στην Σατορίνη το Καλοκαίρι, μιας και θα το δει περισσότερος κόσμος εκεί;;;
Παρόλα αυτά είναι σίγουρα ένα μέρος που κάποιος πρέπει να επισκευτεί στο Λονδίνο. Τα εκθέματα είναι μοναδικά. Επίσης, η είσοδος στα μουσεία είναι ελεύθερη.
