Δύο μήνες στο Λονδίνο και σήμερα είναι η πρώτη φορά που θα καταφέρω να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να επισκευτώ την ξαδέρφη μου που ζει στο Portsmouth.
Εδώ καλά καλά δεν ξέρω ούτε να κυκλοφορώ στο Λονδίνο, αλλά να είναι καλά η τεχνολογία, το ίντερνετ και το google και μια χαρά μπορείς να βρεις τον δρόμο σου χωρίς άγχος.
Ξύπνησα νωρίς για να προλάβω ένα από τα πρώτα δρομολόγια και να περάσω όσο πιο πολύ χρόνο γίνεται στο Portsmouth.
Η ξαδέρφη μου με περίμενε στο σταθμό του τρένου, κι είχε ήδη οργανώσει ένα μεγάαααλο περίπατο για να μου δείξει την πόλη.
Εντυπωσιάστηκα από το παραθαλάσσιο εμπορικό κέντρο, το Spinnaker Tower, τα παλιά τείχη, την αρχιτεκτονική, το πανεπιστήμιο, το τεράστιο λιμάνι και φυσικά την θάλασσα.
Έχω μία αδυναμία στα παραθαλάσσια μέρη. Τι να κάνω?
Είναι πολύ πιο διαφορετικά από αυτό που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι πιο άγρια. Λογικό αν σκεφτείς ότι εμεις είμαστε στην κλειστή Μεσόγειο κι εδώ τα παράλια βρέχονται από τον Ατλαντικό.
Όπως και σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο έχει μεγάλες εκτάσεις πρασίνου, πάρκα και δάση.
Σε δύο ώρες καταφέραμε και γυρίσαμε σχεδόν όλο το κέντρο της πόλης.
Φυσικά έχει πολύ ακόμα να δεις, όπως και τα όμορφα προάστια της πόλης.
